|
Oud Europa herleeft aan de
Oudezijds
SASKIA
TöRNQVIST
De
spelers van het zigeunerorkest Servus dragen rode
folkloristische vestjes met vrolijke borduursels erop. Hadden
ze witte vestjes gedragen, dan waren het Roemenen geweest,
maar rood betekent in de zigeunermuziekwereld altijd Hongaars.
Toch kan deze paprikakleurige vermomming hier niet verhullen
dat de vier strijkers, de klarinettist en de cimbalist gewoon
Hollandse kaaskoppen zijn. Maar dan wel kaaskoppen die al jong
in de goulas zijn gevallen en die de smaak van de Hongaarse
zigeunermuziek goed te pakken hebben gekregen.
Voor
speciale gelegenheden laat Servus de muziek extra peperen met
solo's van de rasechte zigeunerviolist Nello
Mirando. Woensdag was er zo'n speciale gelegenheid: het
was de eerste keer dat Servus optrad in het Paleis van de Weemoed, een nieuw geopend
restaurant chantant, gelegen aan de Oudezijds Voorburgwal. Wie
gevoelig is voor Midden-Europese nostalgie uit de jaren dertig
kan hier zijn hart ophalen aan zigeuner- of jiddische muziek,
levensliederen of cabaret.
Nello Mirando lijkt zich
in deze entourage als een vis in het water te voelen. ''Dit
hier is het oude Europa,'' zegt hij, terwijl hij met zijn
strijkstok wijst naar de wanden met art deco-spiegels. ''Er is
heel wat moed voor nodig om zo'n tent in deze buurt te
runnen.'' En zo is het. Het Paleis bevindt zich immers midden
op de Wallen. Binnen hangt de sfeer van de oude grand cafés,
zoals die nog steeds te vinden zijn in steden als Praag of
Boedapest. In zo'n stijlvolle omgeving is geen plaats voor
liederlijk gedrag - hier wordt men stijlvol sentimenteel. De
muziek speelt hierin natuurlijk de grootste rol, zeker als die
door iemand als Nello Mirando wordt
gespeeld.
Een optreden van Nello
Mirando lijkt niet in de verte op dat van het soort
violist die aan je tafeltje een kleffe melodie komt spelen.
Integendeel. De manier waarop hij zijn portie aandacht opeist
is uitgekiend en heel effectief: hij maant zijn etende publiek
tot stilte door alsmaar zachter en langzamer te spelen. Op de
momenten dat hij de muziek bijna laat wegsterven, is de
spanning om te snijden. De musici van Servus weten hem daar
goed in te volgen. Een paar keer slagen zij er samen in de
concentratie zo ver op te voeren, dat je alleen nog ergens in
de hoek van het restaurant een vork per ongeluk over een bord
kan horen schrapen.
Bij vertrek heb je geen oog meer voor het
vrouwenvlees achter de ramen. In het Paleis van
de Weemoed is een veel gevoeliger snaar geraakt.
Copyright: Törnqvist,
Saskia
|
|
